Vergeten!
Kennen jullie dat moment dat je helemaal klaar bent voor iets en je opeens iets cruciaals vergeet? Niet zo ernstig als je broek terwijl je een vergadering hebt, of een verjaarscadeautje terwijl je naar iemands verjaardag gaat (been there, done that), maar wel iets wat even een beetje roet in het eten gooit? Of dat juist de oplossing nog meer roet in het eten gooit!? Ik had vorige week weer zo een momentje. Om een tipje van de sluier op te lichten: het heeft te maken met wit, zwart en Veja heren sneakers. Vraag je je al af waar dit heen gaat? Heel begrijpelijk. Het wordt een leuke.
Vrijmibo
Sprong terug in de tijd naar januari 2019. Ik ben met een aantal collega’s aan het borrelen na werk op de vrijdagmiddag, als hobby’s ter sprake komen. Op deze manier gaat het gesprek langzaam naar het onderwerp festival. Ik houd wijs mijn mond en drink rustig mijn biertje verder. Mooi niet dat ik dit hier ga opbiechten. Ik luister aandachtig, lijk het te gaan overleven, het onderwerp is écht bij-na voorbij, als daar de vraag is. “He, wat is jouw favoriete festival tot nu toe?” Eikel. Ik was er bijna. Ik begin een beetje te stotteren terwijl mijn brein op volle toeren aan het draaien is. Denk, DENK! Je hebt wel eens een festivalnaam gehoord. “Uhm, Black and White, tuurlijk!”, zeg ik met een brede glimlach. Iedereen knikt goedkeurend, dit was blijkbaar een goede gok. Het gesprek gaat verder en ik geef mezelf een interne schouderklop. Wat namelijk niemand van mij weet: ik ben een festivalmaagd. Zo een echte, waarvan niemand het verwacht. Ik weet simpelweg gewoon niet wat ik daar moet doen. Een beetje naar muziek luisteren terwijl ik bier aangemengd met water drink en kijk naar mensen met pupillen groter dan het gebaksbordje wat thuis op me staat te wachten? Nee, niks voor mij. En hoewel het onderwerp al snel weer over iets nieuws ging was daar de opmerking: “is er niet binnenkort weer zo een feestje? Laten we gaan!” Nee. Nee. Nee. Help. Mission Abort.
Festival, there we go!
Voor ik het wist waren de tickets gekocht en ben ik officieel de sjaak. Ik had natuurlijk gewoon kunnen biechten en er onder uit kunnen komen, maar daar was mijn trots te groot voor. Dus vol tegenzin sleepte ik me naar de winkel voor de perfecte zwart-wit outfit… om de dag ervoor te bedenken dat je schoenen toch ook echt die kleur moeten zijn. “Ik kan niet komen, heb geen schoenen”, appte ik nog halfslachtig. Kon ik nu thuisblijven? Helaas kwam collega 2 met de Veja schoenentip. Ach, binnenkort ben ik een festivalkenner, en ik heb tenminste lekkerzittende schoenen gescoord. Ook wat waard.
